دوئل ساعد سهیلی و سینما مهراد در جشنواره فجر/ گزارش نشست خبری فیلم «شهرک»
تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۳۳۲۷۵۳
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست رسانهای فیلم سینمایی «شهرک»، بعدازظهر امروز (سهشنبه ۱۹ بهمن) در خانه چهملین جشنواره فیلم فجر (برج میلاد) برگزار شد.
علی سرتیپی (تهیهکننده)، علی حضرتی (کارگردان)، نعیم مسچیان (طراح صدا)، کامران کیانارثی (صدابردار)، شورا کریمی (آهنگساز)، علیرضا برازنده (مدیر فیلمبرداری)، ساعد سهیلی، شاهرخ فروتنیان، کاظم سیاحی، رویا جاویدنیا و همایون ارشادی (بازیگران) در این نشست حضور داشتند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
ساعد سهیلی در بخشی از این نشست، درباره اینکه آیا تابهحال تست بازیگری داده است یا خیر گفت: «من قبلا تجربه تست بازیگری داشتهام. اولین فیلمی که قبول شدم، انتخاب بازیگر آن با جواد عزتی بود و برخلاف کارگردان (بهروز شعیبی)، اصرار داشت که من هم باشم و بعد از تست گریم متوجه شد پدرم سعید سهیلی است. در نهایت در آن تلهفیلم بازی کردم و خدا را شکر توانستم جایزه بگیرم.»
او درباره انگیزه خود از حضور در این فیلم سینمایی گفت: «وقتی فیلمنامه را خواندم دچار تردید شدم نه بهخاطر اینکه قرار بود این کارکتر را بازی کنم، بلکه به این دلیل که نمیدانستم مخاطبان چه برخوردی با آن خواهند داشت. ولی وقتی فیلم را دیدم حس کردم میتواند با مخاطب ارتباط بگیرد.»
این بازیگر درباره ارتباط برقرار کردن با نقش خود در «شهرک» توضیح داد: «سعی کردم لحظات را باور کنم؛ البته با کمک عوامل به ویژه علی حضرتی که خیلی به کار مسلط بود و اجازه نمیداد من مسیر غلط را بروم. ما خیلی صحبت میکردیم تا بتوانیم به یک درک مشترک برسیم.»
سهیلی درباره احتمال دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد از جشنواره امسال، گفت: «خوشحالم که در این ۱۱ سال کنار شما بودم و از همکارانم در سایر فیلمها نکات زیادی یاد گرفتم. من در سینما هدفی طولانی دارم که آن را ادامه میدهم. البته شکی نیست که جشنواره فیلم فجر را با سیمرغ دوست دارم.»
او درباره دوئل با سینا مهراد (برادرش) برای کسب سیمرغ بلورین چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر گفت: «سینا هم مانند من این اعتقاد را دارد که تمام جشنواره، کسب سیمرغ نیست. بازی سینا فوقالعاده بود. چون با او بزرگ شدهام، میدانم شخصیت او در فیلم سینمایی «شادروان» اصلا شبیه شخصیت خودش خارج فیلم نیست.»
رویا جاویدنیا، دیگر بازیگر «شهرک» درباره حضور در این فیلم اظهار کرد: «حضور در فیلم تجربه جدید و تازهای بود. همینطور که فیلم را دیدیم برای من بازی کردن و نکردن چالش برانگیز بود. اولین بار بود که در این شراط قرار میگرفتم.
همایون ارشادی، بازیگر با سابقه این فیلم درباره بازی ساعد سهیلی گفت: «بازی ساعد سهیلی فوقالعاده بود. تمام بار فیلم روی دوش ساعد بود و هیچ بازی اغراقآمیزی از او نمیبینید. به او و به علی حضرتی تبریک میگویم زیرا تا به حال چنین فیلمی در سینمای ایران نداشتیم.»
علی سرتیپی، تهیهکننده «شهرک» درباره رویکرد و شرایط تازه سینمای ایران در دوره پسا کرونا و ارتباط برقرار کردن با تماشاگران خارجی توضیح داد: «من فکر میکنم بعد از کرونا سینما باید پوستاندازی کند. فیلمها را باید با استاندارد بالا بسازیم. مردم دیگر برای هر فیلمی به سینما نمیروند. سینما بعد از کرونا شرایط دیگری دارد. ما نمیتوانیم فیلمی بسازیم که نتواند با جهان ارتباط بگیرد. در غیر این صورت سینمای ما منسوخ میشود. این فیلم در خارج از ایران هم میتواند دیده شود و اتفاقات خوبی را رقم بزند.»
او تاکید کرد: «من طرفدار سینمای بدنه هستم و سینمای بدون حضور مردم را دوست ندارم و نمیپسندم. فکر کنم مردم از فیلم سینمایی «شهرک» استقبال کنند و با آن ارتباط بگیرند چون مردم فیلمهای متفاوت را دوست دارند.»
در ادامه، علی حضرتی در پاسخ به این سوال که آیا علاقهای ندارد شغل پدر (الیاس حضرتی؛ روزنامهنگار و فعال سیاسی) را ادامه دهد، گفت: «من به صورت پاره وقت در رسانه کار کردم و از پشت صحنه تئاتر کارم را شروع کردم و واقعا قصد ندارم سینما را کنار بگذارم.»
او درباره شباهت این فیلم با سریال کرهای «بازی مرکب» توضیح داد: «درمرحله پُست پروداکشن بودیم که سریال «بازی مرکب» پخش شد. خط روایت «شهرک» نه در «بازی مرکب» و نه در دیگر فیلمها وجود ندارد. البته باید بدانیم ممکن است شباهتهایی در این زمینه وجود داشته باشد.»
حضرتی در مورد حس خیال در «شهرک» بیان کرد: «در بستر اتفاقی که برای یک بازیگر که نقشی را میپذیرد، این فیلم روایت میشود. حس خیال در این فیلم وجود دارد. از یکجایی مخاطب حس میکند یک حس غریبتر و واقعیتر درحال رخ دادن است.»
این کارگردان درباره سوژه فیلم سینمایی «شهرک» گفت: «قهرمان ما با آرزوی بازیگر شدن وارد شهرک میشود اما اتفاقات رخ داده، ربطی به سینما ندارد. این فیلم درباره هویت و البته خارج شدن از هویت خود و تبدیل شدن به شخصیتی دیگر است. دو دنیای حقیقی در فیلم داریم یکی در داخل و دیگری در خارج از «شهرک» است. فرهاد مدبر، سخت تر میتواند زندگی گذشته را فراموش کند.»
۵۷۵۷
کد خبر 346749منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: فیلم سینمایی ساعد سهیلی علی حضرتی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۳۳۲۷۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نام بازیگر مرد مشهور فرانسوی در سیاهه متجاوزان سینما
آفتابنیوز :
همهچیز از زمانی شروع شد که در اکتبر سال ۲۰۱۷ دو نشریه نیویورکتایمز و نیویورکر گزارش دادند که دهها زن مورد سوءاستفاده جنسی یکی از غولهای هالیوود یعنی هاروی واینستین قرار گرفتهاند. از آنجا بود که دومینوی رسوایی مردانی که از قدرت و شهرت و ثروتشان برای تعرض یا تجاوز به زنان و بعد خفه کردن صدای اعتراض آنها استفاده کرده بودند راه افتاد. زنانی که سالها به سکوت واداشته شده بودند یا هرچه فریاد زده بودند، صدایشان به گوش کسی نرسیده بود، از شجاعت همدیگر نیرو میگرفتند و پا پیش میگذاشتند و زخمهایی را که بر جسم و روحشان وارد آمده بود آشکار میکردند.
بازیگران زن مشهوری، به رغم به خطر افتادن حرفهشان، به افشاگری علیه واینستین دست زدند. دیوار بلند ترس برای قربانیان فروخته ریخته بود و حالا ترس در چشمان متعرضان و متجاوزان دیده میشد. جنبش #من_هم (metoo#)، که پیشتر در سال ۲۰۰۶ در فضای مجازی برای اعتراض به فرهنگ تجاوز، تعرض و سوءاستفاده جنسی راه افتاده بود، بعد از رسوایی واینستین، نیرویی تازه گرفت و زنان بسیاری را از اقصی نقاط دنیا زیر چتر خود متحد کرد. از امریکا تا اروپا، فاصله اقیانوس اطلس به چشمبرهمزدنی طی شد و کابوس رسوایی به قاره سبز رسید.
در چند سال گذشته، برخی از کسانی که در صنعت سینما به تعرض یا تجاوز متهم شده بودند در دادگاه متهم یا تبرئه شدند. برخی دیگر پیش از دادگاه با شاکی/ شاکیان پرونده مصالحه کردند. برخی حرفهشان به آخر رسید و برخی دیگر هرگز زیر بار اتهامات نرفتند و خودشان را از اینگونه انگها مبرا دانستند. هنوز خبرهایی از رسواییهای اخلاقی به صدر خبرها میآید، مثل دیروز که خبر بازداشت ژرار دوپاردیو، بازیگر مشهور فرانسوی، نشان داد که این جنبش تا زمانی که فضای صنعت سینما به جای امنی تبدیل نشود، قصد بازایستادن ندارد.
جنگهای فرانسوی
دوپاردیو ۷۵ ساله که یکی از بازیگران مشهور فرانسه است، در ایستگاه پلیسی در منطقه چهاردهم پاریس به اتهام تجاوز به دو زن، یکی در سال ۲۰۲۱ و دیگری در سال ۲۰۱۴، مورد بازجویی قرار گرفت. اینطور که ایسنا گزارش داده، دوپاردیو در سال ۲۰۲۰ به تجاوز جنسی به شارلوت آرنولد در سال ۲۰۱۸ متهم شد و در ادامه چندین زن دیگر علیه او افشاگری کردند و در نهایت به شهرت دوپاردیو ضربه خورد. در دسامبر گذشته نیز هلن داراس، هنرپیشه فرانسوی، نیز شکایتی را به پلیس ارائه کرد و مدعی شد که دوپاردیو در سال ۲۰۰۷ هنگام فیلمبرداری فیلم «دیسکو» به او تجاوز کرده است. فعالان فمینیست به شدت خواهان پیگیری این اتهامات بدون دخالت شهرت و قدرت دوپاردیو در روند افشای حقیقت هستند. از سوی دیگر، گروهی از هنرمندان از جمله کارلا برونی و شارلوت رمپلینگ از دوپاردیو در برابر این اتهامات دفاع کردند. در میان مدافعان دوپاردیو نام امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، هم که چندی پیش دوپاردیو را بازیگر بزرگی خوانده بود که مایه افتخار فرانسه است، دیده میشود.
دو پرونده قدیمی
هر وقت حرف تجاوز و تعرض و سوءاستفاده جنسی به میان میآید، نامهای رومن پولانسکی، کارگردان لهستانی و وودی آلن، کارگردان و بازیگر امریکایی، مطرح میشود. پولانسکی سالها پیش با دختری نوجوان و زیر سن قانونی در خانه جک نیکلسون، بازیگر افسانهای، رابطه برقرار کرد و بعد از آن برای فرار از مجازات عملش از امریکا گریخت و سالهاست که از این کشور دور است و حتی در اروپا هم از پا گذاشتن به کشورهایی که احتمال میدهد او را به مقامات امریکایی تحویل دهند خودداری میکند. تجاوز به یک نوجوان چیزی نیست که رسانهها به راحتی فراموش کنند و پولانسکی این را به خوبی میداند.
داستان وودی آلن هم بسیار طولانی است. میا فارو، بازیگر «بچه رزمری» و شریک زندگی آلن، در دهه ۱۹۹۰ او را به ارتباط با فرزندخواندهشان متهم کرد. به درستی مشخص نیست که این اتهام چقدر صحت داشت یا چقدر ناروا بود، اما چیزی که مشخص است این است که آلن با دخترخواندهاش ازدواج کرد و در تمام این سالها که همیشه حرف اتهامات او به رسانهها کشیده، با تمام قدرتش زیر بار پذیرش آنها نرفته است. در این سالها بعضی بازیگران زن فیلمهای قبلی آلن مثل کیت وینسلت اعلام کردند که دیگر حاضر به همکاری با او نیستند. بعضی دیگر مثل ال فانینگ که در «یک روز بارانی در نیویورک» با آلن همکاری کرده، گفته این اتفاقات قبل از به دنیا آمدن او رخ داده و او نمیتواند به درستی در این باره قضاوت کند.
نامهای بزرگ، ترسهای بزرگ
نامهایی مثل کوین اسپیسی، داستین هافمن، سیلوستر استالون، استیون سیگال، ازرا میلر، تِنوچ هوئِرتا، جاناتان میجرز، کیسی افلک، جیمز فرانکو، بیل کازبی و لوئیز سی. کی. از جمله مشهورترین افرادی هستند که نامشان در سیاهه رسواییهای جنسی سالهای اخیر ثبت شده. #من_هم (metoo#) شاید جلوی متجاوزان را نگیرد، اما کسی که میخواهد از حدش عدول کند میداند دیگر مثل گذشته در امنیت به سر نمیبرد و باید بهای کاری را که میکند با از دست دادن کار و حرفه و خویشاوندان و اطرافیانش بدهد. زندگی یک متجاوز حالا دیگر بسیار شبیه فیلمی ترسناک است.
منبع: همشهری آنلاین